Wiercień (niem. Würtsch-Helle), gm. Lubin [SWŚ I, s. 184]
Wrzin, Wursyn, Woresin (1321-1326)[1]; Wirczen (1358); Wyreczehen (1359)
1. 1321-1326 Mikołaj z W.[2] (RS 4151, 4492, 4499); 1358 ks. Ludwik I ufundował ołtarz pw. św. św. Jerzego, Anny, Doroty, Stanisława i 10 000 Męczenników w kaplicy zamkowej w Lubinie i przeznaczył 6 grz. i 1 wiard.r.cz. na ministerium ołtarzowe: uposażenie altarystyjana i na ciche msze, z których 9 wiard.r.cz. ma być pobieranych z 2 ł. cz. w W. (Rep. 3, nr 771; UHLB I, nr 137); 1359 ks. Wacław przekazał Legnicy część swojego lasu (Heide) w celu organizacji pastwiska i poprawy jakości mostów, w ramach wyznaczonych granic: […] do nowego wygonu przy drodze, która przebiega przez pole zw. Kobilgrunt naprzeciw W. (USL, nr 212); 1476 wieś W. należała do Franciszka Schweinitz (Zimmermann VIII, 246); 1492 posiadaczem wsi W. Luter Kautschberg (Zimmermann VIII, 246)
2. Wieś na Równinie Lubińskiej w obrębie Wysoczyzny Lubińskiej. Lokalizacja na skłonie wysoczyzny o łagodnym spadku na W ku dolinie Czarnej Wody. Wysokość od 162 m n.p.m. w części E do 140 m n.p.m. w części W. Teren urozmaicony, falisty. U podnóża wysoczyzny obszary źródliskowe 2 niewielkich cieków. Siedlisko wsi o układzie ulicowym, z zabudową na planie zamkniętych czworoboków, symetryczną po obu stronach drogi. W części W wrzecionowate nawsie. Drogi odchodzące od głównej drogi wiejskiej pod kątem prostym bez regularnego układu. Zwarty kompleks lasów w części E, na terenach o największych spadkach i deniwelacji. Użytki zielone niewielkie – tylko w N części, w sąsiedztwie cieku, na glebach murszowo-mineralnych. Grunty orne na glebach bielicowych i pseudobielicowych oraz brunatnych wyługowanych i kwaśnych.
3. Na gruntach wsi zlokalizowano 1 ślad osadnictwa WŚ, 1 ślad osadnictwa PŚ (WUOZLeg.; MAHGł.)
[1] Być może chodzi o Świerzów k. Trzebnicy, jak sugerują wydawcy regestów.
[2] Być może chodzi o Świerzów k. Trzebnicy, jak sugerują wydawcy regestów.
