Składowice (niem. Ziebendorf), gm. Lubin [SWŚ I, s. 165-167]
Scladouici (1267); Czobgersdorf alias Zobegyrowicz (1319); Czobegersdorf (1322); Zcobegerdorf (1324); Czubegerdorf (1331); Zobegerdorf (1332), Czobgerdorf (1358/1359, 1362); Czobgerdorf (1360), Czobgirdorf (1360, 1366); Czobgendorf (1362); Czobegendorf (1384); Czobegerdorf (1388, 1399); Czabgendorff (1410); Czobirdorff (1440, 1489,1491); Zcobirdorf (1496); Czobirdorf (1501); Zobindorff (1504), Czobindorff (1504); Zobindorff (1505, 1509, 1511); Czoberdorff (1507); Czobendorff (1508), Zobendorff (1508)
dystrykt lubiński (1358/1359, 1360, 1362, 1366, 1384, 1410, 1440, 1501)
1. 1267 dziesięcinę ze wsi S. pobierały Cysterki trzebnickie (SUb IV, nr 14); 1319-1335 Tammo z S. (RS 3910, 4236, 4381, 5020, 5142; Klose II, 513); 1358/1359[1] br. Konrad i Piotr Buch sprzedali br. Piotrowi i Mikołajowi Pakusch 1 ł. cz. we wsi S. za 6 grz., z prawem wykupu na 3 lata, a po upływie z prawem alienacji (UHLB I, nr 150; APWr., Rep. 21, 1 A, s. 92; APWr., AmW., B 89.1, k. 101); 1360 Moroszka, wdowa po Piotrze Leiske oznajmiła, iż w obecności rozjemców – pana Ulryka Wangintin, rycerzy Piotra Lemberga, Teodoryka Rechenberga i Bodo Brauchitscha – została zawarta umowa między nią a jej br. – Mikołajem i Piotrem Pakusch w sprawie dziedziczenia dóbr ojczystych i macierzystych zajmowanych przez br. we wsiach →Koźlice, →Gola i S. i dobrach posiadanych w Królestwie Polskim oraz tego, co w przyszłości będą posiadać wraz z ruchomościami i nieruchomościami. Moroszka i jej wydane za mąż c. zostały usatysfakcjonowane przez br. Pakusch kwotą 30 grz. (UHLB I, nr 228; APWr., Rep. 21, 1 A, s. 94; AmWr., B 89.1, k. 102 v); 1360 Mikołaj Czebeley sprzedał Piotrowi Hekil i jego ż. Agnieszce 1 grz.r.cz. za 5 grz. w S., uiszczanego przez chłopów z S.: Piotra zw. Isinberg, Wawrzyńca – s. Andrzeja, Janona – s. Michała (APWr., Rep. 21,1 A, s. 116); 1362 Piotr Buch i jego br. Konrad sprzedali cz. z ½ ł. w S. na rzecz Mikołaja Pakuscha za 4 grz. (UHLB I, nr 409; APWr., Rep. 21, 1 A, s. 216; APWr., AmWr., B 89.1, k. 115 v); 1362 Mikołaj Pakusch przekazał w oprawie wdowiej swojej ż. Annie dobra, które posiada w →Koźlicach i S. Opiekunami oprawy: ks. Ludwik I i Henryk Rechenberg. Darczyńca zobowiązał się jednocześnie oddać pod zastaw 3 grz.r.cz. w S. swojej siostrze Moroszce i jej spadkobiercom (APWr., AmWr., B 89.1, k. 112); 1362 Mikołaj Czebeley przekazał 4 ł. pola w S. z częścią sołectwa graniczącą z tymi ł., z łąkami, zaroślami, pastwiskami, domem mieszkalnym (curia habitationis), polem i stadem owiec swojemu s. Janowi tytułem obowiązku wyznaczenia części dziedzictwa dla niego i jego spadkobierców (UHLB I, nr 452; Klose II, 513; APWr., Rep. 21,1 A, s. 240; AmWr., B 89.1, k. 119-119 v); 1362 Mikołaj Czebeley z s. Janem, za zgodą Zofii – ż. Jana, sprzedali Piotrowi Lemberg z 15 prętów oczynszowanego pola w S. z obowiązkiem r.cz.: 18 miar zboża – 8 owsa, 9 żyta, 1 pszenicy i 11 sk. gr. z obowiązkiem przewozu i pańszczyzny za 13 grz. (UHLB I, nr 454; APWr., Rep. 21,1 A, s. 240; AmWr., B 89.1, k. 119 v); 1366 Fryderyk Medgau wszystkie dobra z przyległościami Mikołaja Czebeley w S., które niegdyś za długi pozyskał ów Fryderyk wraz z Apeczką Aulock, sprzedał za zgodą wspomnianego Apeczki dla Mikołaja Schirau za 8 grz. (UHLB I, nr 621; APWr., Rep. 21,1 A, s. 179; AmWr., B 89.1, k. 136 v); 1384 Katarzyna Pakuschowa jako wykonawca testamentu mieszczan: Entenfotitynne jej męża, sprzedała Henrykowi, plebanowi z Lubina, 2 grz.r.cz. za 20 grz. z S. i →Goli (AAWr., Regesty książkowe, t. 32, s. 32); 1388 ks. Henryk z Blizną sprzedał cz. za 240 grz. we wsiach w dystrykcie lubińskim mieszczanom z rodziny Ungeraten: Mikołajowi, jego kuzynowi Hammenowi oraz jego br. Piotrowi i Janowi m.in. z S.: 2 grz.r.cz., dań menniczą w wysokości 1 wiard., 1 wiard. z sołectwa, po 4 kor. żyta, owsa i jęczmienia (USL, nr 340); 1399 br. Jan, Mikołaj, Franciszek Pakuschowie dziedzice sprzedali mansjonarzom kolegiaty świętokrzyskiej we Wrocławiu 5 grz. (za 50 grz.) na wsiach S., →Gola i →Koźlice; wymienieni chłopi ze wsi S.: Andrzej – sołtys, Piotr Pachna, Jan Stanke, Piotr i Marcin Gregor, Piotr Panwicke – ławnicy, Piotr Hildebrant, Marcin Pachnow i wdowa Małgorzata Woycke alias Petrachynne (AAWr., Regesty książkowe, t. 25, nr 25, s. 24-26); 1410 wieś S. miała 33 ł., z których płaciła po 1 wiard. lub dziesięcinę polową. W sumie płaciła 8 grz. i 1 wiard. na rzecz Cysterek trzebnickich (USD, s. 265); 1429 posiadaczem S. Lutold Pakusch (Klose II, 513); 1440 Gunter Pakusch z S. sprzedał z prawem wykupu 1 grz.r.cz. (za 10 grz.) ze swojej części dóbr, którą posiadał w S. tzn. na folwarcznych cz., na oczynszowanych ł. i innych korzyściach Małgorzacie, ż. Michała Schultza z Lubina, a po jej śmierci altaryście Gabrielowi i jego następcom, na ołtarz pw. Wszystkich Świętych w kaplicy zw. nowym kościołem przed miastem Lubinem ze wskazaniem przeznaczenia zapisu na 30 wigilii i coroczne msze w intencji zbawienia dusz rodziny fundatora (APWr., Rep. 3, nr 878); 1489 (S.) Kasper Gauen, dziedzic w S., z ż. Katarzyną przekazali zastaw w imieniu Jerzego Wolkena: ½ grz.r.cz. (za 5 węg. guld.) z prawem wykupu na 9 prętach dóbr ubogich ze wsi i chłopów: Jerzego Schultza, Macieja Kirstena, Jana Glewitscha, Jakuba Trenotzigera, na rzecz altarysty bractwa Bożego Ciała Michała Fedelera i jego następców z kościoła parafialnego w Lubinie (APWr., Rep. 3, nr 815); 1491 Kasper Gauen z S. (APWr., Rep. 132a: Lubin, nr 28); 1496 (S.) dok. starosty Jana Luttwitza (Schubert 1885, 163); 1501 Jan Luttwitz z niedzielnym br. Janem i nieletnimi: Kasprem i Melchiorem przekazał jako zastaw z prawem wykupu 2 grz.r.cz. (za 20 grz.) z S., tj. z dóbr zw. lopticzer gutte.wszystkich cz., korzyści i przyległości oraz z podmiejskiego folwarku w →Małomicach Jerzemu Geisler – altaryście kościoła parafialnego w Lubinie i jego następcom z przeznaczeniem na ołtarz pw. NMP, św. św. Andrzeja, Bartłomieja i Dwunastu Apostołów (APWr., Rep. 3, nr 834); 1504-1508 Kasper Gauch/ Gau (Gauen?) z S. (APWr., AmWr., B 89.4, k. 123 v, 129 v, 162 v, 163 v, InvG, s. 147); 1508 Jan i Kasper Luttwitz w imieniu swoim i niedzielnych br. przekazali 6 grz.r.cz. z dóbr i wsi S. Janowi Pfeil (APWr., AmWr., B 89.4, k. 163 v); 1508 posiadaczem wsi S. Jan Abstatsch Gauen, s. Kaspra (Klose II, 513); 1509 posiadaczem folwarku w S. Kasper Langenau (Klose II, 513); 1509 altarysta Bożego Ciała w kościele parafialnym w Lubinie sprzedał z prawem wykupu Zygmuntowi Langenau 1 grz.r.cz. w S. (APWr., AmWr., B 89.4, k. 164); 1511 Krzysztof Wolckman i Kasper Fritznau w imieniu swoim i br. sprzedali Melchiorowi Gauen 2 kopy gr.r.cz. w S. (APWr., AmWr., B 89.4, k. 164); 1516 wg rejestru dziesięcin kościoła parafialnego w Lubinie wieś S. miała 22 ł. (Klose I, 160)
2. Wieś w obrębie Wysoczyzny Lubińskiej, jedynie NW kraniec w obrębie Wzgórz Polkowickich (część Wzgórz Dalkowskich). Deniwelacja ok. 55 m. Powierzchnia na S mało urozmaicona, spadki niewielkie, wysokości 130-140 m n.p.m. Wzrost nachylenia w części W do 158 m n.p.m. W części N stopniowy wzrost wysokości ku NW od ok. 130 m n.p.m. w części E do 180 m n.p.m. na NW. Część N bardziej urozmaicona: doliny cieków, suche dolinki denudacyjne, izolowane niewielkie wzniesienia. W części centralnej równoleżnikowa dolina Dębniaka o odpływie na E – na jej E krańcu najniższa wysokość (125 m n.p.m.). Liczne źródliska cieków spływających koncentrycznie do doliny Dębniaka. Siedlisko wsi o układzie wielodrożnym w dolinie jednego ze źródliskowych cieków Dębniaka o odpływie na SE. W części S folwark. Zabudowa zagrodowa w części N wzdłuż 2 równoległych do siebie dróg – przy jednej zabudowa po obu stronach, a wzdłuż drogi skrajnej – wyłącznie po jej wewnętrznej (S) stronie. Zabudowa głównie pojedyncza, gospodarstwa na planie zamkniętych czworoboków nieliczne. Kilka pojedynczych budynków po N stronie drogi do →Małomic – usytuowanie prostopadłe do głównej osi siedliska. W dolinie Dębniaka, na SE od folwarku, 2 młyny wodne. W NE części 2 stawy w górnym odcinku jednego z dopływów Dębniaka, ponadto długa grobla na E skraju wsi. Lasy w części NW i NE. Grunty orne na glebach bielicowych i pseudobielicowych, ponadto w części N także gleby brunatne wyługowane i brunatne kwaśne. Użytki zielone wzdłuż dolin cieków, głównie w SE części wsi; rozwinięte na madach, glebach bielicowych i pseudobielicowych oraz czarnych ziemiach zdegradowanych i glebach szarych.
3. Na gruntach wsi zlokalizowano ślad osadnictwa ze starszych faz WŚ oraz kilkanaście stanowisk z materiałami PŚ, niemal wszystkie zlokalizowane na SW od wsi, na stokach przylegających do podmokłej doliny cieku oraz dalej na S, na wyniesieniu, po obu stronach drogi z S. do Lubina (WUOZLeg.; MAHGł.)
[1] Obie daty roczne zapisane nad sobą.
