Raszowa (niem. Gross Reichen), gm. Lubin [SWŚ I, s. 152]
Rasoua (1267); Richnow (ok. 1325, 1364); Richenow (1339); Richinow (1362); Rychenaw (1390, 1399, 1410); Reichenaw (1418, 1440, 1448); Reichenau (1454); Reichin (1463); Reichen (1501-1514, 1538)
archiprezbiterat legnicki (1399)
dystrykt lubiński (1410); dystrykt legnicki (1440)
1. 1267 uposażenie klasztoru trzebnickiego w dziesięcinę z R. (SUb IV, nr 14; RS 1257)[1]; ok. 1325 na archidiakonat kolegiaty głogowskiej dochód 1 wiard. z R. (Jungnitz II, 2); 1339 Magnus z R. (RS 6289); 1362 Mikołaj, pleban w R. wystąpił w imieniu przeoryszy Katarzynek wrocławskich (Heyne II, 718; Neuling, 253); 1364 Jan Schindel, zw. Kleinherr, za zgodą swojej ż. Katarzyny, sprzedał z prawem wykupu swoje dobra w →Niemstowie Janowi, karczmarzowi w R., oraz jego dziedzicom za 28 grz. (APWr., AmWr., B 89.1, k. 130); 1390 Mikołaj, pleban w →Pieszkowie przekazał testamentem m.in. Mikołajowi – wiceplebanowi z R., 1 konia (APWr., Rep. 3, nr 754a); 1399 Jan, pleban w R. (Jungnitz I, 398; Klose I, 176; Neuling, 253); 1410 wieś R. miała 16 ł., z każdego płacić powinna po 6 gr. lub dziesięcinę polową. W sumie płaciła 4 grz. dla Cysterek trzebnickich (USD, s. 265); 1418 wieś R. (Knie, 538); 1440 Jan Prittwitz, dziedzic w R., zezwolił swojemu poddanemu Piotrowi Feyerobunde, karczmarzowi w →Kalkoffen i jego ż. Małgorzacie sprzedać ubogim ze szpitala przed Lubinem ½ grz.r.cz. (APWr., Rep. 3, nr 921); 1440 Katarzyna, wdowa po Janie Spitzhans, mieszczanka lubińska, zapisała cz. na ołtarz w kościele parafialnym w Lubinie, m.in. 10 grz.r.cz. z dóbr Jana Prittwitz w R. i →Miłoradzicach (APWr., Rep. 3, nr 798); 1448-1454 Jan Prittwitz z R. (APWr., AmWr., B 89.4, k. 37; k. 17 v); 1463 Jan Prittwitz dziedziczny pan w R. (InvG, s. 108); 1488 br. Stanisław i Konrad Prittwitz z R. (Klose I, 171); 1501-1514 posiadaczem wsi Mikołaj Magnus Axleben (AAWr., Regesty książkowe, t. 32, s. 393; Sinapius I, 626); 1538 posiadaczem wsi Mikołaj Magnus Axleben z ż. Małgorzatą (Sinapius I, 625)
2. Wieś na Równinie Lubińskiej w obrębie Wysoczyzny Lubińskiej. Deniwelacja do 35 m. Wysokości w obniżeniu dolinnym 120-130 m n.p.m., na wysoczyźnie ok. 140 m n.p.m. w części W i E i ok. 150-155 m n.p.m. na S. Siedlisko wsi w szerokiej, płytkiej niecce w centralnej części wsi, otwartej ku N. W tym kierunku odpływ kilku niewielkich cieków – w górnej części niecki ich obszary źródliskowe. Od NW, W, S i E teren podnosi się, tworząc łagodny skłon wysoczyzny. Plan siedliska mieszany, ulicowo-owalnicowy o zwartej zabudowie. Zabudowa wzdłuż drogi z →Lipin do Lubina oraz prostopadłej do niej drogi bocznej o przebiegu SW-NE. Przy niej większość zabudowy, po obu stronach drogi, równolegle do cieku wodnego. W centralnej części kościół. We E części nawsia 3 stawy. W S części siedliska 2 folwarki na planie prostokątów. Na N skraju wsi młyn wodny (Kefer Mühle) i staw. Liczne drogi o nieregularnym układzie, większość zbiega się w pobliżu siedliska. Lasy na wysoczyźnie w części W, E i S. Grunty orne w SE i NW części na glebach bielicowych i pseudobielicowych, na pozostałym obszarze gleby brunatne właściwe. Użytki zielone w dnie niecki i dolinach cieków oraz w N części wsi na glebach brunatnych.
3. Na gruntach wsi zlokalizowano kilka śladów i punktów osadniczych PŚ. Większość na polach na N od siedliska wsi (WUOZLeg.; MAHGł.); Stan. nr 1, AZP 1/75-21: osada zlokalizowana w środkowej części wsi, na S od zabudowań wiejskich; inw.: fr. ceramiki; chron.: WŚ, PŚ (APWr., WSPŚ, sygn. 730, teczka Kr. Lüben; MAWr., sygn. MA/A/112; WUOZLeg.; MAHGł.; Demidziuk 2001, 66-67, nr 122)
[1] Równie dobrze może to być Raszów, gm. Trzebnica.
