Miroszowice (niem. Muckendorf), gm. Lubin [SWŚ I, s. 127]

Mirosevici (1267); Mockinberg (1366, 1410)

dystrykt lubiński (1366, 1410)

1. 1267 klasztor Cysterek w Trzebnicy pobierał dziesięcinę z M. (USD, s. 249; RS 1257; SUb IV, nr 14); 1366 Tammo Runge sprzedał z zachowaniem prawa do wykupu ½ grz.r.cz. ze wszystkich swoich dóbr, pól i zagród w M. Janowi Salsatoris, altaryście lubińskiej kaplicy zamkowej, za 3 grz. Po śmierci nabywcy dziedziczyć miał jego br. Henryk oraz jego spadkobiercy (APWr., Rep. 21, 1 A, s. 379; APWr., AmWr., B 89.1, k. 136); 1410 M., folwark k. →Kłopotowa, liczył 11 ł. ziemi, Cysterki trzebnickie pobierały 1 wiard. cz. z każdego ł. (USD, s. 265; Klose I, 174)

2. Wieś w obrębie Wysoczyzny Lubińskiej. W części S i W wysoczyzna morenowa, opadająca na NE ku dolinie Zimnicy. Dolina ta wyznacza E i N granicę wsi. Wysokość od 140 m n.p.m. na krańcu SW do 116 m n.p.m. w dnie doliny na krańcu E. Na skraju N młyn wodny w dolinie Zimnicy. Siedlisko wsi na granicy skłonu wysoczyzny i doliny Zimnicy. Wieś przyfolwarczna o układzie niewielkiej ulicówki, z dużym folwarkiem w części centralnej po N stronie drogi oraz zabudową zagrodową i komorniczą po stronie S oraz na W od folwarku. Zabudowa wzdłuż lokalnej drogi Lubin – →Kłopotów. Na E od folwarku kilka niewielkich stawów. Obszar wsi bezleśny. Użytki zielone na madach w NE części wsi w dnie doliny rzecznej. Grunty orne głównie na podłożu gleb bielicowych i pseudobielicowych, jedynie w części SE mniejsze płaty gleb brunatnych wyługowanych i kwaśnych.

3. Stan. nr 1, 4, AZP 9, 54/74-21: osada położona na krawędzi niewielkiego cypla ok. 0,5 km na E od ostatnich zabudowań wsi; inw: fr. ceramiki, żużle żelazne; chron.: IX-X w., PŚ (APWr., WSPŚ, sygn. 730, teczka Muckendorf; sygn. 730, teczka Kr. Lüben; MAWr., sygn. MA/A/112, 287, 288, 291, 292; WUOZLeg.; MAHGł.; Demidziuk 2001, 126-127, nr 329); Stan. nr 2, AZP 20/74-21: dwór na kopcu położony w centrum wsi na E od dawnego folwarku. Nowożytny murowany dwór wzniesiony zapewne na miejscu starszego założenia obronno-rezydencjonalnego. Jeszcze w latach 60. XX w. czytelny był czworoboczny nasyp o wymiarach ok. 25 x 30 m i wys. 3-4 m, otoczony fosą o szer. 10-15 m; chron.: PŚ (WUOZLeg.; MAHGł.; Treblin 1941c; Domański, Lodowski 1964, 35-37; Kaletyn 1966, 147; Sil. Ant., 1966, 209; Prus 2007, 79; Nowakowski 2017, 367-368). Stan. nr 17, AZP 1/73-21: cmentarzysko WŚ i osada PŚ na łagodnie opadającym stoku ok. 0,5 km na N od wsi. Podczas prac ziemnych prowadzonych w 1939 r. odkryto 2 groby szkieletowe i fr. ceramiki PŚ; inw.: fr. ceramiki, kabłączek skroniowy; chron.: WŚ, PŚ (APWr., WSPŚ, sygn. 730, teczka Mallmitz; sygn. 730, teczka Kr. Lüben; MAWr., sygn. MA/A/112, 287-290, 292; WUOZLeg.; MAHGł.; Kaletyn 1966, 138; Demidziuk 2001, 115-117, nr 297)^[1]

^[1] Obecnie stan. położone jest na gruntach miasta Lubin i tak zaszeregowane w ewidencji konserwatorskiej.