Miłoradzice (niem. Mühlradlitz), gm. Lubin [SWŚ I, s. 125-126]

Miloradici (1267); Mylozazicz (1298); Milradicz (1345); Meleredlitz (1410); Milredicz, Mildiradicz (1418); Melredlicz (1440); Mühlradlitz (1488); Mohlradlitz (ok. 1500)

dystrykt lubiński (1410)

1. 1267 klasztor Cysterek w Trzebnicy pobierał dziesięciny z M. (RS 1257; SUb IV, nr 14; USD, s. 249); 1298 Rudolf, pleban z M. (RS 2497; SUb VI, nr 338); 1345 Henryk, pleban z M. (Neuling, 197; USL, nr 137); 1410 wieś M. liczyła 32 ł., z każdego z nich klasztor Cysterek trzebnickich pobierał cz. w wysokości 6 gr. lub dziesięcinę polową, w sumie 4 grz.r.cz. (USD, s. 265); 1418 wieś M. (Knie, 422); 1440 Katarzyna, wdowa po mieszczaninie lubińskim Janie Spitzhans, przekazała 15 grz.r.cz. z prawem wykupu na ministerium przy ołtarzu NMP, w lubińskim kościele parafialnym, w tym 10 grz.r.cz. z dóbr Jana Prittwitz we wsiach →Raszowa i M. (APWr., Rep. 3, nr 798); 1488 br. Stanisław i Konrad Prittwitz z →Raszowej sprzedali swojemu szwagrowi Baltazarowi Mohl majątek M. wraz z wielkim zbytkiem (Uberschaarf), położonym między →Zwierzyńcem, →Gogołowicami a M. (Klose I, 171); 1500 jako właściciel M. poświadczony Jerzy Schweinitz (Zimmermann VIII, 238); 1506: M. wróciła do rodziny Mohl (Zimmermann VIII, 238)

2. Wieś na Równinie Lubińskiej w obrębie Wysoczyzny Lubińskiej. W S części wsi najwyższe wysokości (140-147 m n.p.m.) oraz największe urozmaicenie pofalowanej powierzchni wysoczyzny. Na pozostałej części nachylenia łagodniejsze, a deniwelacje mniejsze – wysokość 128-140 m n.p.m. W centralnej części szeroka, nieckowata dolina z 2 ciekami o odpływie na NW – w niej zlokalizowane siedlisko wsi. Na N obrzeżach wsi w dnie doliny liczne groble i stawy oraz młyn wodny (Wolffs Mühle). Kilka stawów także na mniejszym cieku wzdłuż NE granicy. Siedlisko M. o układzie wsi wielodrożnej, w górnym odcinku doliny w centralnej części wsi. W części S gospodarstwa na planie czworoboków, na N – pojedyncze. W centralnej części siedliska koliste nawsie z kościołem, od W przylega folwark z dworem na planie prostokąta, na S niewielki staw. Liczne drogi zbiegają się gwiaździście w obrębie siedliska. Duże obszary leśne na SW, SE i NW, mniejsze płaty w części E. Użytki zielone w dolinach rzecznych na glebach murszowo-mineralnych, murszowatych oraz madach. Grunty orne na glebach bielicowych, pseudobielicowych oraz – w mniejszym stopniu – na glebach brunatnych wyługowanych i kwaśnych. Ponadto płaty czarnych ziem zdegradowanych i gleb szarych w części E.

3. Na gruntach wsi zlokalizowano kilka śladów osadnictwa z PŚ rozproszonych równomiernie na polach wokół siedliska wsi (WUOZLeg.; MAHGł.); Stan. bez nr.: kościół ob. pw. Trójcy Świętej i cmentarz przykościelny. Świątynia murowana z kamienia i cegły, jednonawowa bez wydzielonego prezbiterium, z czworoboczną, oskarpowaną wieżą zachodnią; inw.: w kościele znajdowały się nagrobki: Baltazara Mohla (zm. 1512), Małgorzaty Loss z →Księgienic (zm. 1544) oraz innych przedstawicieli rodziny Mohl z M.; chron.: wg Przyłęckiego kościół – XVI/XVII w., wg Pilcha – XV w. (Lutsch III, 196-197; Neuling, 197; Przyłęcki 1974, 64-65; Pilch 1978, 169; Mandziuk, 213; Kozaczewski II, 22; BN 2006, 570); Stan. nr 2, AZP 10/75-21: osada położona na płaskim polu ok. 1,5 km na NW od wsi; inw.: fr. ceramiki; chron.: WŚ (WUOZLeg.; MAHGł.; AB 1929, 95; 1939, 41; Kaletyn 1966, 147; Prus 2007, 78); Stan. nr 3, AZP 11/75- 21: osada położona na łagodnym stoku, przy E części wsi, tuż za zabudowaniami, po lewej stronie drogi do Miłosnej; inw.: fr. ceramiki; chron.: VIII-X, XI-XII w. (APWr., WSPŚ, sygn. 730, teczka Mühlradlitz; MAWr., sygn. MA/A/112, 286, 287, 291, 292; WUOZLeg.; MAHGł.; AB 1939, 11, 80; Demidziuk 2001, 129, nr 337; Prus 2007, 78); Stan. nr 5, AZP 13/75-21: wieża rycerska? identyfikowana ze znanym z ikonografii renesansowym dworem otoczonym fosą, położonym w centrum siedliska. Obecnie obiekt całkowicie zniszczony chron.: PŚ (APWr., WSPŚ, sygn. 730, teczka Mühlradlitz; MAWr.; sygn. MA/A/112, 290; WUOZLeg.; MAHGł.; AB 1937, 62; 1939, 41; Treblin 1941c; Kaletyn 1966, 147; Demidziuk 2001, 130, nr 341; Prus 2007, 78); Stan.bez nr.: krzyż pojednania położony na uboczu wsi, w rozwidleniu polnych dróg i drogi do lasu; chron.: PŚ (Wojtucki, Zobniów 2017, 315-316).