Kębłów (niem. Kammelwitz), gm. Rudna [SWŚ I, s. 105-106]

Camblovo (1289); Cambilwitz (1366); Camilwicz (1376, 1399); Camillwicz (1409)

archiprezbiterat ścinawski (1376, 1399)

dystrykt rudnieński (1409)

1. 1289 rycerz Przybko Krzysztoborowic z K., chcąc przenieść na prawo niemieckie wieś, uzgodnił z Wacławem, plebanem z →Gwizdanowa, że chłopi z K. przez następnie 7 lat jako dziesięcinę dostarczać mieli 40 miar żyta, a po upływie 7 lat z każdego ł. 2 miary żyta i 3 owsa i jako meszne 1 miarę żyta i owsa (RS 2110); 1366 kościół parafialny w K. (Neuling, 119); 1376 kościół w K. (Heyne II, 97; Neuling, 119); 1399 Stanisław, pleban w K. (Jungnitz I, 393); 1409 wieś K., wymieniona jako miejsce wyroku w sprawie chłopów i sołtysów wsi →Gawrony Wielkie, którzy czynili niesprawiedliwości i kłopoty w sąsiedniej wsi →Studzionki (APWr., Rep 76, nr 144); 1468 Henczel Tyncz, pan dziedziczny w K. jako Jeden z fundatorów nowego ołtarza w kościele parafialnym w Rudnej (Söhnel 1905, 11); 1470 ks. Salomea zastawiła Janowi Luttwitz z →Brodowa za 40 węg. guld. wyższe sądownictwo z dochodami z →Kliszowa i K. (Söhnel 1905, 19, przyp. 1)

2. Wieś w obrębie Wzgórz Dalkowskich. Teren bardzo urozmaicony, pagórkowaty, deniwelacje powyżej 90 m, liczne doliny cieków i suche dolinki denudacyjne. Najwyższe wzniesienia w części S, w obrębie Wzgórz Polkowickich (E część Wzgórz Dalkowskich) – wysokość do 202 m n.p.m. oraz lokalnie duże nachylenia stoków. Wzgórza opadają wyraźną krawędzią na NW, następnie stopniowy spadek terenu, powierzchnia falista. W obrębie wzniesień obszary źródliskowe Bobrownicy i jej dopływów. Główne doliny równoległe do siebie, stosunkowo głębokie, o odpływie na NW – przy granicy wsi łączą się, tworząc koryto Bobrownicy. W dnie doliny minimalna wysokość na terenie wsi, 107 m n.p.m. Liczne groble i stawy w dolnych odcinkach dolin: 5 dużych stawów poniżej siedliska wsi, w jego obrębie – 3 mniejsze; przy 2 z nich młyny. Układ siedliska mieszany, ulicowo-owalnicowy. W części N niewielkie, trójkątne, zabudowane nawsie. Większość gospodarstw jednobudynkowa, głównie po S stronie drogi oraz w obrębie nawsia. W centralnej części wsi kościół na niewielkim wzniesieniu. Przy odrębnych drogach 2 folwarki – jeden w części S (z dworem), drugi w W, oba na planie otwartych czworoboków. Pola o układzie pasmowym. Duża i zwarta powierzchnia lasów, z koncentracją w części S oraz na najwyższych wzniesieniach. W części NW użytki zielone na madach w obniżeniach dolin, także wokół siedliska. Grunty orne na madach w części NW i SE oraz na glebach bielicowych i pseudobielicowych w części S.

3. Na gruntach wsi zidentyfikowano kilka śladów osadnictwa z WŚ: 1 zlokalizowany jest ok. 0,1 km na SW od stan. nr 1; 3 położone są na krawędziach stoków podmokłej doliny bezimiennego cieku w odległości 0,4-1,0 km na NW od siedliska wsi (WUOZLeg.; MAHGł.); Stan. nr 1, AZP 60/70-22: skarb monet odkryty na N skłonie wyniesienia o dawnej nazwie własnej Wallrath-Berg, ok. 1 km na SE od wsi, po prawej stronie drogi do →Górek; inw.: 350 denarów krzyżowych w naczyniu glinianym; chron.: XI w. (APWr., WSPŚ, sygn. 779, teczka Kammelwitz; MAWr., sygn. MA/A/112, 394a; WUOZLeg.; MAHGł.; Seger 1928, 150)