Gogołowice (niem. Gugelwitz), gm. Lubin [SWŚ I, s. 92-93]

Gogolevici (1267); Goglowitz (1300-1305); Gugilwicz (1357); Gogilwicz (1363); Gogiwicz (1376); Gogilwitz (1387); Gogolwicz (1399); Gogilwicz (1408); Gogelwitz (1410)

archiprezbiteriat ścinawski (1376, 1399)

dystrykt lubiński (1363, 1408, 1410)

1. 1267 dziesięciny ze wsi G. należały do trzebnickich Cysterek (SUb IV, nr 14; RS 1257); 1300-1305 pleban z G. pobierał dziesięcinę ze wsi →Sanada (LF, E 290); 1357 Bodo Brauchitsch dziedzicem wsi G. (LBUS I, s. 332-333); 1363 ks. Ludwik I nadał pannie Katarzynie, córce Burgolda z →Kłopotowa, w zamian za służby wyświadczone przez nią jego zmarłej ż. ks. Agnieszce 5 grz.r.cz. na szosie ks. ze wsi G.; po śmierci Katarzyny cz. miały powrócić do ks. lub jego następców; gdyby Katarzyna pojęła męża za zgodą ks. i swoich krewnych, otrzymać miała 50 grz. (APWr., Rep. 21, 1 A, s. 269; APWr., AmWr., B 89.1, k. 121; UHLB I, nr 494); 1376 kościół we wsi G. (Heyne II, 97; Neuling, 86); 1387 Mikołaj Lemberg z G. (UHLB II, nr 997); 1399 Mikołaj plebanem w G. (Jungnitz I, 393); 1408 ks. Henryk IX sprzedał Hermanowi Grorog, altaryście w kościele parafialnym w Lubinie, 2 grz.r.cz. (za 20 grz.) na szosie ze wsi, wolne od wszelkich ciężarów; ks. zastrzegł prawo do odkupu tych dochodów za 20 grz. (APWr., Rep. 3, nr 784); 1410 wieś G. liczyła 17 ł., dziesięcina należna była trzebnickim Cysterkom: z każdego ł. 6 gr. albo dziesięcina polowa, razem 2 grz. i 6 gr. (USD, s. 265); 1488 br. Stanisław i Konrad Prittwitz z →Raszowej sprzedali swojemu szwagrowi Baltazarowi Mohl dobra →Miłoradzice z dużym zbytkiem →Miłosną, położonym między →Zwierzyńcem, G. a →Miłoradzicami (Klose I, 171); 1512 Melchior Sloppot z G. (LBUS II, s. 114)

2. Wieś na Równinie Lubińskiej, w obrębie Wysoczyzny Lubińskiej. Część S falista, o deniwelacjach do 20 m, wysokość do 141 m n.p.m. Część N mniej urozmaicona; stopniowy spadek nachylenia od wysokości 140-145 m n.p.m. w części W do 130 m n.p.m. w części E. Wyraźny wzrost nachylenia w obrębie skłonu wysoczyzny i spadek wysokości do 115 m n.p.m. przy E krańcu wsi. Skłon rozcięty dolinami potoków o odpływie na E. Siedlisko wsi w górnej, nieckowatej części 1 z dolin w obrębie wysoczyzny. Układ ulicowy, zwarty, zagrody po obu stronach drogi w osi NW-SE – odgałęzienie głównego traktu o przebiegu NE-SW. W centralnej części G. folwark i kościół. W obrębie siedliska kilka małych stawów. Stawy również w górnych partiach sąsiednich dolin, w N części wysoczyzny, oraz – największy – na S obrzeżach wsi, w obrębie terenów leśnych. Pasowy podział gruntów w N części, prostopadły do osi siedliska. Część S w większości zalesiona. Użytki zielone średnie głównie na madach w obrębie den dolin cieków, także na glebach bielicowych na większych nachyleniach lub w pobliżu obszarów nadmiernie uwilgotnionych. Grunty orne na glebach bielicowych i pseudobielicowych.

3. Stan. bez nr.: kościół ob. pw. św. Katarzyny i cmentarz przykościelny. Świątynia murowana z kamienia i cegły, jednonawowa, z prostokątnym prezbiterium. Nawa oskarpowana, do niej od W przylega czworoboczna wieża. Do prezbiterium od N dostawiona zakrystia, a do nawy od S kruchta; chron.: wg Przyłęckiego – k. XIV w., w XVIII w. rozbudowany o wieżę i zakrystię (Lutsch III, 186; Neuling, 86; Przyłęcki 1974, 60; Mandziuk, 213); Stan. nr 1, AZP 38/75-22: cmentarzysko szkieletowe położone w E części wsi. W okresie międzywojennym w obrębie drogi wiejskiej odkryto 1 szkielet; inw.: naramiennik brązowy (zaginął); chron.: WŚ (APWr., WSPŚ, sygn. 729, teczka, Gugelwitz; sygn. 654, teczka Breslau-Oswitz, spis znalezisk szkieletów i ich fr.; WUOZLeg.; MAHGł.; AB 1926, 267; Kaletyn 1966, 142; Demidziuk 2001, 70, nr 134; Prus 2007, 37)