Dłużyce (niem. Grossendorf), gm. Ścinawa [SWŚ I, s. 88]
Grossendorf (1209); Crotindorf (1372); Grossindorf (1444, 1496); Grossendorf (1504, 1518)
1. 1209[1] ks. Henryk Brodaty włączył do kościoła parafialnego w Ścinawie lenno kościelne w D. (RS 131); 1372Tylon Silber zamieszkały w D. (Schubert 1885, 15); 1444 nieznany z imienia der cleyne Paschkowitz z D. (USL, nr 695); 1469 Jan Rackwitz były posiadacz folwarku w †Neudeck wznowił roszczenia domagając się od klasztoru NMP na Piasku 500 grz. tytułem zadośćuczynienia, pozew został oddalony; kolejny posiadacz folwarku Jan [z] Dębna również wystąpił z podobnymi roszczeniami, które zostały oddalone przez Magdeburg, wyrok zawieszono na rok; Konrad X Biały doprowadził do polubownego rozstrzygnięcia sporu poprzez zakup przez klasztor folwarku w †Neudeck i opuszczonego folwarku w Mojęcicach za 350 flor. i rezygnację z 20 grz.r.cz. na wsi D. (SRS II, s. 257-258); 1496 Bartosz Heide siedzący w →Dziewinie, dziedzic D., oświadczył, że jego poddany Kasper Kamenz z D. sprzedał altaryście w kościele parafialnym w Ścinawie Maciejowi Lange 2 grz.r.cz. (za 20 węg. guld.) na wszystkich swoich dobrach w D., tj. 3 ł. bez 2 prętów pola i 6 prętach przy granicy ze Ścinawą (Schubert 1885, 163; APWr., Rep. 135, C 101, s. 28, nr 45); 1504 Jan Magnus z D. (APWr., AmWr., B 89.4, k. 123 v); 1518 Kasper Steinkirch z D. (AAWr., Regesty książkowe, t. 33, s. 789)
2. Wieś w obrębie Obniżenia Ścinawskiego. W N części wsi bardzo małe deniwelacje, wysokość 96-100 m n.p.m. oraz łagodny spadek na N, ku dolinie Zimnicy, stanowiącej N granicę wsi. Układ doliny w przybliżeniu SW-NE, z odpływem ku NE. W centralnej części teren stopniowo wznosi się na S, tworząc wyraźny skłon o przebiegu równoleżnikowym – największe spadki w części W, część E łagodniejsza – w tym miejscu siedlisko wsi. W S części wsi deniwelacja ponownie maleje – powierzchnia w poziomie 120 m n.p.m., z najwyższym wzniesieniem 122 m n.p.m. U podnóża wysoczyzny strefy źródliskowe kilku drobnych cieków z odpływem ku N, gdzie uchodzą do Zimnicy. Zabudowa siedliskowa we E części wsi, w obrębie skłonu wysoczyzny morenowej – różnica wysokości między dolną i górną częścią siedliska ok. 10 m. Układ przestrzenny wsi ulicowej w osi SSW-NNE. Zabudowa zwarta, głównie pojedyncza. W centralnej części, po W stronie drogi, kościół, a za nim folwark z siedzibą pańską. Na S od kościoła, po przeciwnych stronach drogi, 2 folwarki na planie czworoboków. Na SW krańcu wsi główna droga rozgałęzia się na pięć dróg, rozchodzących się promieniście. Centralna część wsi przecięta prostopadle traktem o układzie NW-SE. Powierzchnia lasów bardzo mała, występują jedynie przy NW granicy. Użytki zielone wokół zabudowy siedliskowej i w górnych odcinkach mniejszych cieków (na czarnych ziemiach właściwych oraz na glebach brunatnych wyługowanych i brunatnych kwaśnych) oraz w dolinie Zimnicy (na madach). Grunty orne w N części na czarnych ziemiach właściwych oraz czarnych ziemiach zdegradowanych i glebach szarych. Na pozostałym obszarze dominują gleby bielicowe i pseudobielicowe.
3. Stan. bez nr.: kościół ob. pw. św. Jana Chrzciciela i cmentarz przykościelny. Budowla murowana z cegły, niemal całkowicie otynkowana, z prostokątną nawą, wydzielonym wielobocznie zamkniętym prezbiterium i oskarpowaną wieżą zachodnią; chron.: wg Lutscha – XV w. (Lutsch II, 641; Neuling, 82)
[1] Niewiarygodny falsyfikat.
