Dąbrowa Dolna (niem. i Nieder Dammer), gm. Ścinawa [SWŚ I, s. 86]
Dambroua (1220); Dryhen Damerowern (1375)
dystrykt ścinawski (1375)
1. 1209[1] ks. Henryk Brodaty włączył do kościoła parafialnego w Ścinawie lenno kościelne w D.D. (RS 131); 1220 kanonik wrocławski Tomasz zamienił się dziesięcinami z Cysterkami trzebnickimi, uzyskując m. in. dziesięcinę ze wsi D. i złączonej z nią ks. wsi →Zkzeuo k. Ścinawy (SUb II, nr 100; RS 226); 1375 podział dystryktu ścinawskiego: granica miała biec między →Jeżowem a →Kozicami, dalej między →Turowem a →Ręszowem, dalej między →Siedlcami a 3 D. aż do granicy dystryktu lubińskiego (InvG, s. 32)
2. Wieś w obrębie Wysoczyzny Lubińskiej i Obniżenia Ścinawskiego (na krańcu NE). Wysokości od 113 m n.p.m. przy SW granicy do 100 m n.p.m. na krańcu NE. Powierzchnia lekko falista z deniwelacjami poniżej 10 m (105-113 m n.p.m.), rozcięta kilkoma płytkimi dolinami cieków o odpływie w kierunku E, z groblami w niedalekiej odległości od siedliska wsi. Mała wieś przyfolwarczna o układzie ulicówki w osi W-E z zabudową po obu stronach drogi. Do zabudowań folwarku przylega od E kilka zagród. Powierzchnie leśne niewielkie i rozproszone, w części S i SE. Użytki zielone w sąsiedztwie zabudowy siedliskowej (na podłożu gleb bielicowych i pseudobielicowych) oraz wzdłuż N granicy wsi (na podłożu mad). Na gruntach ornych dominują gleby bielicowe i pseudobielicowe.
[1] Niewiarygodny falsyfikat.
